Jan Fryderyk

Tytuł:
książę pomorski, biskup ewangelicki

Urodzony:
27.8.1542 w Wołogoszczy

Zmarł:
9.2.1600 w Wołogoszczy

Rodzice:
Filip I
Maria

Współmałżonka:
Erdmut (od 1577, c. elektora brandenburskiego Jana Jwerzego)

Studiował na uniwersytecie w Greifswaldzie. Był chorążym na dworze cesarza Maksymiliana II w czasie walk z Turkami na Węgrzech. Organizował kończący wojnę północną (1563-1570) kongres pokojowy w Szczecinie. W latach 1571-1582 przebudował i wyposażył zamek szczeciński w stylu renesansowym.

Po śmierci ostatniego katolickiego biskupa książęta zachodniopomorscy zarezerwowali ten tytuł dla swej dynastii. Dlatego Jan Fryderyk mając zaledwie 14 lat został w 1557 r. pierwszym księciem-biskupem kamieńskim.

Studiował na uniwersytecie w Greifswaldzie. Odbył kilka podróży zagranicznych. Przez dwa lata przebywał na dworze cesarza w Wiedniu.

Stoczył ze swym oddziałem kilka zwycięskich potyczek z Turkami. W 1569 r. jego stryj Barnim Stary przekazał mu Księstwo Szczecińskie. Od 1563 r. toczyła się wojna północna między Polską, Danią oraz Lubeką z jednej strony, a Szwecją i Moskwą z drugiej. Wojna ta skończyła się w 1570 r. kongresem pokojowym w Szczecinie. Książę Jan Fryderyk był mediatorem stron i gospodarzem kongresu.

W latach 1575?1577 rozbudował i przebudował w stylu włoskiego renesansu zamek w Szczecinie, w Koszalinie, w Słupsku, rezydencję myśliwską w Kołbaczu i rezydencję rybacką w Kopisach, książę był bowiem zapalonym rybakiem. Troszczył się też o roz­wój nauki. Z jego pomocą Szymon Krofey wydał swój kancjonał i katechizm Lutra w języku polskim. Grzegorz Lagus napisał m.in. Historię Pomorza. Dla książęcej drukarni, powstałej za jego panowania, wybudował w Dąbiu nad Płonią papiernię. Naj­starsza książka wydrukowana w Szczecinie pochodzi z 1578 r.

Z sąsiadami, szczególnie z Polską, utrzymywał dobrosąsiedzkie stosunki. Zmarł w 1600 r. Pochowany został w krypcie kościoła na zamku w Szczecinie.