Pomnik rybaka w Darłowie

Jeden z bardziej znanych w Europie armatorów statków żaglowych Hemptenmacher, który w końcu XIX wieku był właścicielem 52 dużych żaglowców zapisał się złotymi zgłoskami w dziejach Darłowa. Nie dość, że swoimi statkami rozsławiał nazwę miasta na wszystkich kontynentach to za jego pieniądze ufundowała jego rodzina dla Darłowa w 1919 roku przepiękną fontannę zwieńczoną rybakiem trzymającym w rękach kadłub łodzi. Na cokole fontanny z trawertynu na cztery strony świata wmurowano cztery spiżowe tablice. Informują one w skrócie o założeniu miasta i o jego znaczeniu.

Relief od zachodu pokazuje rycerza z mieczem u boku, przedstawiciela nadającego osadzie, prawa miejskie. Wskazuje on rolnikom jaki teren obejmie miasto, a siedzący skryba opisuje to historyczne wydarzenie. Są tu też pierwsi budowniczy miasta, którzy kopią fosę i usypują wały miejskie. W dali widać morze. W roku 1271 książę rugijski Wisław I, wnuk po kądzieli Świetopełka II, władając posagiem swojej matki Eufemii w swoich dokumentach potwierdza, że Darłowo nazywane wówczas Rügenwalde było już miastem. Niektórzy naukowcy uważają, że to właśnie Wisław II jest założycielem Darłowa. Nadmorski gród Dirlow istniał już w XI wieku.

Relief od północy pokazuje szkutników budujących żaglowy, dwumasztowy statek handlowy w darłowskiej stoczni. W dali widać mieszczańskie kamieniczki. Darłowo słynęło z budowy solidnych statków już od XIV wieku. Umożliwiały one handel morski i wyprawy do Skanni po solone ryby. Statuty miejskie zawierały rozporządzenia zabraniające mieszczanom sprzedawania obcym swych udziałów w statku i wymagały, aby każdy zbudowany statek przez siedem lat pozostawał własnością mieszkańców Darłowa. Kto wcześniej sprzedał obcemu statek był karany grzywną 100 florenów i tracił na przeciąg 7 lat prawo do budowy nowego statku.

Relief umieszczony na wschodniej stronie przedstawia holka, który wywodzi się z dużej hanzeatyckiej kogi. Ten trójmasztowy holk miał poszycie karawelowe, dwa żagle rejowe i jeden łaciński. Miał także powiększony kasztel na dziobie i rufie. Był często używany w Europie Północnej. Wyparł on kogę. Takie statki też budowano w Darłowie. Żeglowały one po Bałtyku, Morzu Północnym, a z Darłowa docierały aż do Hiszpanii. Darłowo od 1361 roku należało do Hanzy początkowo za pośrednictwem Kołobrzegu a od 1412 już bezpośrednio. Dzięki handlowi morskiemu i przynależności do Hanzy bogaciło się i rozwijało.

Od południa twórca, jakim był Wilhelm Gross umieścił relief, przedstawiający pastwiska miejskie. Widać tam pasterza owiec i pastereczkę gęsi robiącą na drutach. W dali zaznaczył sylwetkę kościoła Mariackiego. Za niewielką miesięczną opłatą można było przekazywać do wypasu pasterzom miejskim swoje bydło, trzodę czy gęsi. Darłowo znane było z wyrobów mięsnych. Przed pierwszą wojną światową wysyłano z Darłowa rocznie 120 tysięcy wędzonych gęsi. W tym czasie w mieście działało 10 przedsiębiorstw zajmujących się produkcją wyrobów mięsnych. Największe z nich przerabiało rocznie 6 tys. świń, 1000 wołów i 20 tys. gęsi. Pasterstwo i hodowla przyczyniły się również do rozkwitu miasta.